Zotter G.Nuss.Tafel Trauben-Nuss biała nadziewana nugatem z orzechów laskowych z orzechami laskowymi, rodzynkami, nerkowcami i migdałami

"Welcome to Cholula" - obudziły mnie słowa Moisesa. Wcześniej, podczas jazdy samochodem z La Joya, tylko momentami otwierałam oczy. Byłam ciekawa kolejnych meksykańskich krajobrazów, jakie było nam dane mijać, lecz zmęczenie wygrywało. Dopiero w naszej Choluli moje oczy otworzyły się szerzej. To tu, zaledwie 15 km od dwumilionowego miasta Puebla, mieliśmy spędzić Walentynki, będące dla nas dniem regeneracyjnym. Tylko ja i mój Mąż.

Hotel, gdzie zazwyczaj HG Mexico rezerwuje miejsca dla swoich gości, był już całkowicie zajęty. Poszukiwanie innego lokum - hotelu Maria Sofia - gdzie ostatecznie zabukowano dla nas miejsca, zajęło nam trochę czasu. Moises krążył urokliwymi uliczkami Choluli, a my już obieraliśmy plan, gdzie też wybierzemy się dziś wieczorem, no i oczywiście gdzie ruszymy kolejnego dnia. W końcu dotarlismy do hotelu, pożegnaliśmy się z Moisesem (nie na zawsze!) i z dziką radością udaliśmy się pod prysznic.

Podczas rozpakowywania naszych manatków, postanowiliśmy sięgnąć po czekoladę. Trauben-Nuss to trzecia i ostatnia tabliczka z zotterowskiej serii G.Nuss.Tafel. Gdy kupowałam owe trio, właśnie w tym wariancie pokładałam największe nadzieje. Wszystko dlatego, iż już dawno temu urzekło mnie zdjęcie przekroju Trauben-Nuss zamieszczone w sklepie internetowym Zottera. Jest to najbogatsza pod względem składu tabliczka z tej kolekcji. Czy to będzie stanowić o jej sukcesie? Szkoda tylko, że posiadłam wersje z opakowaniami w starej szacie graficznej - nowe wydają się być atrakcyjniejsze.

W rzeczywistości, tabliczka zawodzi zdecydowanie zbyt małą zawartością bakalii. To widać już na pierwszy rzut oka. Zauważamy raptem kilka małych rodzynek, parę orzechów laskowych, z dwa ogromne nerkowce i... ani jednego migdała. Pomyślałam, że być może masa migdałowa została wtopiona wprost w czekoladę, ale nazwa produktu mówi o nugacie z orzechów laskowych. Migdały powinny występować tu w całości, tak jak nerkowce i część orzechów laskowych. Chyba zakupiłam wybrakowaną tabliczkę. Na linii produkcyjnej komuś się nie sypnęło...

Jak mniemam, wnętrze tabliczki to mleczna czekolada o podwyższonej zawartości kakao wzbogacona w masę z orzechów laskowych. Całość, wraz z zatopionymi w nugatową czekoladę bakaliami, polana została cienką warstewką białej czekolady. Wyglądało to całkiem ładnie, na pewno oryginalnie, ale taką małą ilość białej czekolady można traktować raczej jako ozdobnik, a nie element mający znacznie wpłynąć na odbiór kompozycji. Przynajmniej tak mi się wydawało przed poczynieniem pierwszego kęsa...

G.Nuss.Tafel Trauben-Nuss pachnie przecudownie, bardzo nugatowo i bardzo przyprawowo. Jest to naprawdę zapach nie do zapomnienia! Wystarczy spojrzeć na skład, by wszystko stało się jasne. Wanilia, kardamon, anyż, cynamon. To najmocniej doprawiona tabliczka z całego tria. O ile w Mandel przyprawowość w połączeniu z karmelem zdawała się być przystępna niemal dla każdego, tak tutaj jestem gotowa stwierdzić, że jej intensywność może komuś przeszkadzać. Jedno jest pewne - fani korzennych przypraw, na dodatek w czekoladowo-orzechowych połączeniach - będą zachwyceni!

 Przegryzając się przez całą czekoladę dominującym wrażeniem jest po prostu korzenny nugat z orzechów laskowych. Smakowity, oryginalnie i porządnie doprawiony, bardzo naturalnie orzechowy. Orzechowość podkreślona jest przez lekką paloność kakao. Konsystencją przypomina standardową deserową czekoladę - rozpuszcza się w ustach w sposób wyważony, nie zalewając totalnym aksamitem - ale za to w tym wypadku zalewając feerią smaków! Tak jak wspominałam, cienka warstwa delikatnej białej czekolady nie wnosi wiele do tak charakternej kompozycji, lecz wraz ze swoją słodyczą świetnie zgrywa się z przyprawami. Mimo wszystko, gdyby jej nie było, tabliczka prawdopodobnie niewiele by straciła. Prawdopodobnie... Bo może właśnie to delikatne przełamanie było kluczem do sukcesu?

Na pewno największym zawodem w G.Nuss.Tafel Trauben-Nuss jest dodatek bakalii. Rodzynki nie są wprawdzie karłowatymi suszkami, ale życzyłabym sobie, aby były ciut większe i bardziej soczyste. Jedynie ich ilość wydawała mi się wystarczająca. No dobrze, może liczba orzechów laskowych też się zgadza. W końcu znalazły się one również w czekoladowej masie, więc 11% składu jakoś by się uzbierało. Monstrualne, potwornie smakowite nerkowce - akurat po jednym dla mnie i dla Męża - biorąc pod uwagę ich niebiański smak również życzyłabym sobie ich więcej. A migdały? One zostały w moim egzemplarzu przemilczane, więc może i ja przemilczę tę sprawę... Ciekawe tylko, czy zmiana szaty graficznej opakowań równa jest bardziej pieczołowitemu przykładaniu się do rozmieszczania dodatków w czekoladzie.

 

 Po krótkim odpoczynku ruszyliśmy na miasto. Klucząc po uliczkach Choluli dotarliśmy na centralny plac. Z dala widać było słynną Wielką Piramidę, ale na nią mieliśmy się udać dopiero kolejnego dnia. Teraz priorytetem było dla nas znalezienie restauracji, gdzie zjemy coś dobrego i sycącego. Z racji, że rejon Puebla słynie z mole poblano, wiedziałam, że i tutaj muszę wypróbować tego specjału. Wcześniej już parę razy go próbowałam - potrawa podbiła moje serce. Czym jest mole poblano? Ogólnie rzecz biorąc, jest to czekoladowo-pomidorowy sos z ogromem przypraw pikantnych i korzennych, najczęściej podawany z kurczakiem. Dodatki do tego dania to meksykański ryż lub enchiladas. Przyznam, że mi najbardziej zasmakowały wersje z dodatkiem numer dwa. W pięknie urządzonej La Casa De Mixiote na migi dogadaliśmy się z kelnerami i zjedliśmy nasz pierwszy posiłek w Cholula. Straszne dla mnie było to, że pomimo tak długiej trasy zrobionej tego dnia nie byłam w stanie zjeść całej porcji... Moje zmęczenie było zbyt duże, potrzebowałam regeneracji. Tego dnia udaliśmy się spać dość wcześnie, pragnąc skupić się na Choluli kolejnego dnia. Zwłaszcza, iż widzieliśmy, co się szykuje...

Następnego dnia rano, przed wyjściem na miasto, urządziliśmy sobie degustację opisywanych już Dolfinów. Czułam, że po wyspaniu się, mój organizm będzie żądał nadrobienia kalorii... Na walentynkowe śniadanie udaliśmy się do Casa Rua położonej przy centralnym placu. Cholula leżąca na 2150 m n.p.m. tego dnia kąpała się w słońcu, więc oczekiwanie na naszą potrawę przegryzając nachosy z genialną zieloną salsą było czystą przyjemnością. Spokojne jeszcze miasto przygotowywało się do wielkiego wydarzenia - Karnawału. Tego dnia, do Choluli zjeżdżają się grupy muzyków z całego rejonu Puebla i Tlaxcala - jedynie po to, by bawić się, chwaląc lokalne tradycje! Jeszcze w cichej atmosferze celebrowaliśmy ogromne śniadanie. Jasny gwint, dlaczego ja nigdzie nie zapisałam nazwy tego dania? Kawałki przeróżnych mięs, podane z pastą fasolową, nopales (opuncją), cebulą, tortillami i zieloną salsą. Nie wiem, gdzie my to zmieściliśmy, ale właśnie takiej wyżerki było mi trzeba dzień po zdobyciu Izztaccihuatl!

Z racji, że boskie słońce coraz to bardziej raziło mojego Męża w oczy, po śniadaniu wróciliśmy na chwilę do hotelu po przeciwsłoneczne okulary. Po drodze minęliśmy sklep z ubraniami, gdzie od razu moją uwagę przykuła kolorowa tunika z Fridą Kahlo. Gdy ją przymierzyłam, mój Mąż ani chwili się nie zastanawiał - tego ciepłego dnia paradowałam już w nowej tunice, która stała się moją ulubioną rzeczową pamiątką z Meksyku. Stamtąd mieliśmy udać się pod Wielką Piramidę, ale... zachciało nam się kawy. Ruszyliśmy z powrotem na główny plac, tym razem wybierając inny lokal. Totalny relaks! Popijaliśmy kawę z kahluą i anyżem, przyglądając się, jak plac zaczyna tętnić karnawałowym życiem. Kolorowe stroje, nawiązujące do tradycji. Ogromny radosny hałas mieszających się dźwięków granych przez różne zespoły. Istna słoneczna gorączka! Wystrojone konie, ciągłe wystrzały, olbrzymia radość. Na dodatek odkryliśmy, że w naszym lokalu serwują meksykańskie piwa rzemieślnicze. Zarażeni atmosferą karnawału niezwłocznie przystąpiliśmy do degustacji. Obserwując radosną wrzawę nie mieliśmy wtedy ochoty nigdzie się ruszać! To się nazywają Walentynki!

Nie martwcie się, w kolejnym wpisie pokażę Wam cudowną Cholulę także w nieco mniej biesiadno-leniwej odsłonie! Zapraszam!

Jedno z próbowanych przez nas meksykańskich piw rzemieślniczych postanowiło przebrać się za Popocatepetl ;)

 

Skład: surowy cukier trzcinowy, tłuszcz kakaowy, miazga kakaowa, orzechy laskowe 11%, rodzynki 8%, nerkowce 4%, migdały 4%, pełne mleko w proszku, odtłuszczone mleko w proszku, syrop glukozowo-fruktozowy, słodka serwatka w proszku, pełny cukier trzcinowy, lecytyna sojowa, sól, wanilia, kardamon, anyż, cynamon.
Masa netto: 65 g.
Wartość energetyczna w 100 g: 631 kcal.
BTW: 7/39/37