Bellarom Milk Chocolate Meets Neo śmietankowa z ciastkami kakaowymi

19 października - nie dość, że pełnia jesieni, to jeszcze poniedziałek. Tego dnia opublikowałam na blogu recenzję neapolitanki Michel Cluizel Los Ancones i cały czas byłam myślami przy tej czekoladzie, co prędzej czy później zaowocowało apetytem na kakao. Około południa będąc u klienta nieustannie musiałam przeganiać myśli związane z wgryzieniem się w aromatyczną kostkę brązowego narkotyku. Raz, że w końcu trzeba było rzetelnie pracować, a dwa - i tak nie miałam niczego dobrego przy sobie. Nie było też szansy na pospieszne nabycie takiego czekoladowego ratunku, o jaki mi chodziło. Fatalna sytuacja.

Gdy w końcu już wyjechałam od klienta, i tak czy siak skierowałam auto ku Lidlowi. Planowałam sięgnąć po którąś z ciemnych tabliczek J.D. Gross, nawet kosztem mydlanego posmaku - po prostu byłam żądna kakao i chciałam choć w małym procencie zaspokoić moją fanaberię. Na sklepowej półce rzuciła mi się jednak w oczy nigdy wcześniej nie spotkana Bellarom, o której bardzo pochlebnie wypowiadały się Czoko, Kimiko i Czekosfera. Choć ta czekolada tym bardziej nie pasowała do wzoru tabliczki na jaką akurat miałam ochotę, to wiedząc o jej niezbyt łatwej dostępności w Lidlach postanowiłam ją zakupić. Ponadto, w pamięci miałam bardzo miłe doświadczenia związane z Bellarom Rich Chocolate. Jak już wspominałam przy recenzji ww. czekolady, producentem Bellarom jest Weinrich, odpowiedzialny również za cenioną w blogosferze markę Vivani.

Jeszcze na parkingu przed Lidlem rozpakowałam czekoladę z kartonika i grubego, poręcznego sreberka. Chyba zawsze powinnam robić zdjęcia na bloga w samochodzie, bo jakoś wyjątkowo ładnie mi wyszły... Na dzień dobry dotarł do mnie jedwabisty, śmietankowo-słodki zapach. Kojarzył mi się z płynnym kremem, aż ostentacyjnie dotknęłam tabliczki, czy aby na pewno nie jest roztopiona. Oczywiście wszystko było z nią w jak największym porządku.

Już przy Rich Chocolate marka Bellarom uwiodła mnie dużymi i grubymi kostkami, tworzącymi dwustu gramową, pięknie wyglądająca tabliczkę. Tutaj obfite i ozdobne kostki również sprawiały pozytywne wrażenie i bardzo zachęcały do konsumpcji. Od spodu tabliczki dostrzec można mnogość sporych kawałków ciemnych ciasteczek. Nigdy nie byłam fanką markiz, stąd Oreo i jego podróbki nie są dla mnie przysmakiem, aczkolwiek tego typu ciastka wyzbyte białego kremu wydają mi się o wiele bardziej przystępne. Bogactwa zatopionego w tafli dodatku nie można tej czekoladzie odmówić.

Wgryzłam się w pierwszą kostkę i już wiedziałam, że konsystencja tej czekolady będzie przyjemnością. Bardzo łatwo rozpuszczała się w ustach, w miły maślany sposób. Kawałki ciastek wcale w tym procesie nie przeszkadzały, bowiem same były dość miękkie, w minimalny sposób chrupkie. O samych ciastkach napiszę więcej za chwilę, bowiem najpierw warto skupić się na czekoladzie.

Zdecydowanie czuć w niej wysoki udział śmietanki w proszku. To ona nadaje jej jedwabistość, której prorokiem był już zapach. Całość była jednak dla mnie zbyt słodka, a wyraźnych kakaowych nut ciężko mi było się doszukać. Mimo wszystko była ona bardziej kakaowa w smaku niż mleczne warianty naszych pospolitych marek, lecz większą moc kakao wyczuwam nawet w mlecznych Lindtach (choć masy kakaowej jest w nich mniej niż tu). Pojawia się tu drobna nuta wanilii i generalnie można tą czekoladę scharakteryzować jako to, co ludzie nazywają "prawdziwą niemiecką mleczną czekoladą". Bardzo słodko, lecz nie ohydnie, z przyjemnymi smaczkami.

Kawałki ciastek również nie wnoszą do kompozycji wiele kakaowości, za to umiejętnie urozmaicają strukturę tabliczki, nie zaburzając przy tym jej aksamitności. Są delikatne, choć nierozlazłe - mają zbity i wilgotny charakter, miękko-kruchy. Przypominają mi raczej ciastka typu amerykanki, a nie markizy - a to przy mojej awersji do tych drugich stanowi zdecydowany plus. No i co najważniejsze - nie ma tu żadnego paskudnego kremu!

Choć odjęłabym tej czekoladzie nieco słodyczy, to jest ona po prostu smaczna. Nie zaspokoiła mojego aptetytu na głębię kakao, ale w swym przedziale cenowym stanowi ciekawy wariant, no i ma taką błogą konsystencję. Nie mówiąc już o tym, że to na pewno najlepsza ciasteczkowa czekolada (popularniejszych marek), jaką było dane mi jeść. W starciu z Rich Chocolate ciastkowy wariant Bellarom przegrywa jednak z kretesem. To tam śmietankowość wraz z kakao poczyniła naprawdę wiele dobrego - tutaj w dokończeniu dzieła przeszkodził cukier.

Całe szczęście, że tego dnia udało mi się wcześniej wrócić z pracy - to znaczy jeszcze przed zapadnięciem zmroku (to było przed zmianą czasu na zimowy). No i że po południu nie padało... Dopełnieniem jesiennej terapii był bowiem dopiero dziesięciokilometrowy marsz z kijkami po mojej ukochanej Dębinie.

Skład: cukier, tłuszcz kakaowy, ciastka kakaowe 18% (mąka pszenna, cukier, tłuszcz palmowy częściowo utwardzony, kakao w proszku, syrop glukozowy, odtłuszczone mleko w proszku, żółtko jaja w proszku, węglany sodu, difosforany, sól, aromat), śmietanka w proszku 13%, miazga kakaowa, pełne mleko w proszku 4%, serwatka w proszku, lecytyna słonecznikowa, naturalny aromat waniliowy.

Masa kakaowa min. 33%.

Masa netto: 200 g.

Wartość energetyczna w 100 g: 545 kcal.

BTW: 6,6/33,4/53,8