Lindt Edelbitter Mousse Schwarze Johannisbeere ciemna nadziewana musem z ciemnej czekolady i czarnymi porzeczkami

 
Czas na kontynuację relacji z naszej wyprawy w Góry Kaczawskie! 27 grudnia wstaliśmy równie wcześnie co dnia poprzedniego i udaliśmy się samochodem z Sędziszowej do Wojcieszowa. Wojcieszów to przede wszystkim zakłady wapiennicze, które niesamowicie prezentowały się przed świtem, gdy mijaliśmy je wchodząc już na nasz szlak. Niestety, w rzeczywistości czynią sporo szkody, dewastując piękną górę Połom 667 m n.p.m. (widoczną na jeszcze kolejnym zdjęciu). Na terenie Połomu znajdował się niegdyś rezerwat chroniący m.in. liczne tajemnicze jaskinie. 


 
 

Z Wojcieszowa udaliśmy się na Skopiec 724 m n.p.m., będący najwyższym szczytem Gór Kaczawskich (należy do Korony Gór Polskich). Znacznie atrakcyjniejszy widokowo okazał się sąsiadujący ze Skopcem nieco niższy Baraniec, z którego to zbocza mogliśmy podziwiać wspaniałą panoramę Rudaw Janowickich, Karkonoszy oraz Gór Izerskich. Zresztą, podobny widok (lecz z nieco innej perspektywy - na tyle unikatowej, że plasującej Śnieżkę pomiędzy Sokolikiem i Krzyżną Górą) odsłonił się nam gdy schodziliśmy już w dół do wsi Radomierz, która łączy Kaczawskie z Górami Ołowianymi. To właśnie na łąkach Przełęczy Radomierskiej zatrzymaliśmy się na posilenie dziś opisywaną czekoladą (zresztą, w Radomierzu znajduje się wieża widokowa, ale nie zahaczyliśmy o nią, bowiem czas naglił, a już na samej Przełęczy widoki były wymarzone!).

Lindt Edelbitter Mousse Schwarze Johannisbeere zakupiłam w listopadzie w Niemczech wraz z dwoma innymi Lindtami. Rzeczonego wariantu nigdy nie spotkałam w Polsce. Na zakup zdecydowałam się przez wzgląd na fakt, że próbowane niegdyś czekolady z tej serii (jak żurawinowa, pomarańczowa, truskawkowa czy jagodowo-lawendowa) bardzo mi smakowały. Miałam nadzieję, że i w tym przypadku sukces się powtórzy. Ciemna czekolada o 70% zawartości kakao, nadziewana ciemnym czekoladowym musem i czarnymi porzeczkami - to brzmiało klasycznie i po prostu dobrze!

 150-gramowa tabliczka znacznie ciemnego koloru, podzielona na duże kostki - wyglądała imponująco. Przybliżając nos do jej powierzchni już nie byłam tak pełna podziwu. Aromat czarnej porzeczki przewijał się, lecz sama czekolada nie pachniała zachwycająco. Powiedziałabym, że pachniała bardzo zwyczajnie i płasko, bez jakiejkolwiek głębi. Jeszcze raz sprawdziłam w składzie, czy aby Lindta nie podkusił dodatek odtłuszczonego kakao w proszku, lecz na szczęście tak nie było. Pozostało przekonać się, jak produkt spisze się w kwestii smakowej.

Przegryzając kostkę obnażamy wnętrze czekolady. Składa się ono z dwóch warstw. Dolna to ciemnoczekoladowy niby-mus, który jest zbity i o kilka tonów jaśniejszy od okalającej go czekolady. Górna warstwa jest dżemowata i prawie płynna, jednak ostatkami sił trzyma się w ryzach. Posiada ładną, granatowo-fioletową barwę.

Kęs umieszczony w ustach nie rozpuszcza się chętnie. Nawet podczas pomagania sobie językiem nadal pozostaje chłodny i zdystansowany. Ciemna czekolada powtarza to, co zaoferowała w sferze zapachu - nie zachwyca niczym. Mam wrażenie, że kiedyś smakowała mi o wiele bardziej, ale być może po prostu spróbowałam już wielu lepszych ciemnych czekolad.

Na domiar złego, mus wcale nie jest musem, ale takiego stanu rzeczy się spodziewałam. Wiele Lindtów z podwójnym nadzieniem ma właśnie taki pseudo-mus, zbity i suchawy. Pomimo nie najgorszego składu, nic wykwintnego i ponadprzeciętnego się tutaj nie zadziało. To nie był czekoladowy kop, choć pozornie tak wiele w tym produkcie kakao.

Nawet porzeczkowość górnej warstwy nadzienia nie była w pełni oczywista. Choć łącznie mamy w produkcie 8% wyrobów z czarnych porzeczek, a jakimkolwiek innym owocem obecnym w składzie jest majaczący na jego końcu sok z cytryny - porzeczka była stonowana i przygaszona. Ot, zwykły sklepowy dżem, bez polotu.

Edelbitter Mousse Schwarze Johannisbeere na szlaku spisała się nie najgorzej, choć jedzony poprzedniego dnia świąteczny Lindt był zdecydowanie smaczniejszy. Nie chciałabym wracać do tej czekolady i nie jestem pełna entuzjazmu aby ją komuś polecać. Zjeść i zapomnieć - zero górnolotnych wrażeń. No, może prócz panoramy Sudetów, która towarzyszyła degustacji.

Po zejściu do Radomierza udaliśmy się na szlak prowadzący przez Góry Ołowiane, będące już częścią Rudaw Janowickich. Dalej, przez miejscowości Płonina i Mysłów, zatoczyliśmy pętlę w stronę Wojcieszowa. Mijaliśmy piękny zamek Niesytno, który o dziwo (i na szczęście!) jest właśnie w trakcie remontu. Znaleźliśmy również starą zrujnowaną kaplicę wraz z cmentarzem z początku XX wieku. Do Wojcieszowa wracaliśmy przez rezerwat Góra Miłek. Niestety nie było czasu na jego dokładniejszą eksplorację chociażby za pomocą niedawno otwartej ścieżki dydaktycznej (choć o stary kamieniołom zahaczyliśmy), bowiem zapadał już zmrok...

Skład: miazga kakaowa, cukier, syrop glukozowy, czarne porzeczki 6%, tłuszcz kakaowy, tłuszcz mleczny, sok z czarnych porzeczek 2%, cukier inwertowany, koncentrat soku cytrynowego, naturalne aromaty, lecytyna sojowa, wanilia.

Masa kakaowa min. 70%.

Masa netto: 150 g.

Wartość energetyczna w 100 g: 516 kcal.

BTW: 6,4/33/44