Zotter Nashido Erdbeer Limette mleczna 40% nadziewana kremem truskawkowo-limonkowym

Kolejnego dnia, tj. w poniedziałek 28 listopada Sebastian podjechał pod nasz hotel w Pereirze i zabrał nas stamtąd z całym ekwipunkiem. Udaliśmy się do miasta Santa Rosa del Cabal, słynącego z kiełbasek chorizo. Tam na głównym placu czekał na nas Gabriel mieszkający z Manizales. Gabriel posiada uprawienia, dzięki którym w jego towarzystwie mogliśmy w świetle prawa wejść na wulkan tarczowy Nevado de Santa Isabel, położony na terenie Parku Narodowego Los Nevados.

Naszym celem było schronisko Potosi położone tuż przy granicy Parku, gdzie mieliśmy spędzić najbliższą noc. Droga z Santa Rosa de Cabal do Potosi była długa i niewątpliwie ciężka dla kierowcy. Stopniowo nabierając wysokości, najpierw mijaliśmy ostatnie barwne zabudowania położone wśród lasów deszczowych, by wjechać w pas pastwisk i pól uprawnych, aż osiągnęliśmy strefę paramo. To bardzo charakterystyczny dla Kolumbii ekosystem, ale o tym zaraz... Z bardzo kamienistej i wyboistej drogi przenieśliśmy się w pewnym momencie w niesamowite błoto, kilka razy zakopując w nim auto. Nie mniej jednak, zawsze Sebastian wyprowadził je z opresji. Trochę atrakcji nie zaszkodzi :)

W końcu dotarliśmy do Potosi. Jak na złość, okoliczne góry spowite zostały mgłą. W Potosi zjedliśmy lunch, po którym wraz z Eduardo i Gabrielem mieliśmy wybrać się na aklimatyzacyjny spacer, celem przekroczenia pułapu 4000 m n.p.m. przed jutrzejszym atakiem szczytowym. Gdy rejestrowaliśmy się przy wejściu do Parku, zaczął padać deszcz... Nie ma to jak szczęście! Oczywiście i tak czy siak ruszyliśmy przed siebie.

Park Narodowy Los Nevados obejmuje obszar 583 km², a jego głównym celem jest ochrona paramo oraz jednych z nielicznych lodowców znajdujących się w tej strefie klimatycznej. Ok. 80% paramo występujących na świecie leży na terytorium Kolumbii. Choć krajobraz paramo może z pozoru przypominać coś na kształt sawanny i zdawać się suchym terenem, w rzeczywistości ekosystem ten stanowi ogromny rezerwuar wody. W Kolumbii okres suchy i deszczowy nie jest tak mocno zaznaczony jak np. w Meksyku, generalnie opady występują przez cały rok z różnym natężeniem. Roślinność paramo przystosowana jest do ciągłego gromadzenia wody, umożliwia jej sprawną retencję. Gleby paramo są niezwykle żyzne, przez co trzeba chronić je przed nadmierną migracją rolnictwa.

Przyroda w równowadze - po drodze spotkaliśmy mnóstwo królików, ale także ptaków drapieżnych.

Jedna z roślin typowych dla paramo - idealnie spełnia swoją funkcję gromadzenia wody, chłonąc ją niczym gąbka.

W pewnym momencie maszerując dobrze przygotowaną drogą przekroczyliśmy pułap ponad 4000 m n.p.m., by następnie zejść nieco niżej do punktu widokowego. Po prawej stronie podziwialiśmy jezioro Otun, zaś po lewej - zza chmur wyłoniła się nasza upragniona Nevado de Santa Isabel (a w zasadzie jej część). Z racji bycia wulkanem tarczowym, Santa Isabel posiada kilka wierzchołków, jej sylwetka jest bardziej "rozlana". Wulkan jest obecnie nieczynny. Wierzchołki przykrywa lodowiec, który topnieje w zastraszającym tempie, zresztą tak jak wszystkie lodowce w Kolumbii. To jedne z ostatnich szans, by móc się nimi cieszyć.

Przy tym punkcie widokowym zatrzymaliśmy się na krótki odpoczynek, chłonąc otaczający nas krajobraz. Z plecaka wyjęłam niedawno zakupioną w biokredens.pl czekoladę Zottera z dość nowej kolekcji Nashido. Każde Nashido składa się z ośmiu czekoladek pakowanych osobno. Chłopaki z foodieshop24.pl namówili mnie, aby spróbować choćby jeden wariant z tej serii. Wybrałam czekoladę mleczną o 40% zawartości kakao, nadziewaną kremem truskawkowo-limonkowym. Kupiłam ją z myślą o górach. Teraz cieszyłam się, że ją mam, bowiem naprawdę łatwo jest się nią podzielić - w przeciwieństwie do klasycznych Handscooped. Jest tak nawet pomimo faktu, iż osiem małych tabliczek waży łącznie jedynie 60 g, czyli mniej niż Handscooped.

Każda maleńka tabliczka jest zdobiona, co wygląda elegancko. Niestety po przełamaniu maleństwa zauważyłam, że warstwa czekolady nie jest zbyt gruba. Zresztą, przy takich gabarytach raczej ciężko byłoby to osiągnąć. Ważne, że znaczna część czekolady znalazła się po bokach tabliczki, co wpływa na jej wzmocnienie i zapobiega "ucieczce" nadzienia. Samo nadzienie okazało się być dość maziste, ale zupełnie nie lejące. Było jednolite i bardzo miękkie, akurat w tym wariancie przybierając apetyczny kolor truskawek wymieszanych z odrobiną śmietany. Zdjęcie tego nie oddaje, ale niestety takie są uroki pospiesznego strzelania fotek w terenie.

W Nashido Erdbeer Limette mleczna czekolada była bardzo delikatna, aż do przesady. W zasadzie gdyby nie smakowitość nadzienia, jedzona w ciemno nie kojarzyłaby mi się z Zotterem. W tak małym formacie w towarzystwie charakternego wnętrza czekolada niewiele potrafi zdziałać, zwłaszcza, gdy zawiera w sobie jedynie 40% kakao. To naprawdę bardzo łagodna, klasycznie słodka mleczna czekolada.

Nadzienie natomiast emanuje soczystością. Truskawki jak zwykle w wykonaniu Zottera wypadają bardzo autentycznie, słodko i rześko. Przybrane w formę mlecznego musu w pełni prezentują swoje walory. Kropkę nad i stawia koncentrat limonkowy, który wzbogaca nadzienie o cytrusowy posmak, aromatyczny w sposób typowy dla limonki. Muszę przyznać, że w takiej formie truskawka i limonka bardzo do siebie pasują.

Nie sięgnę ponownie po serię Nashido. Choć czekoladki były smaczne, to jednak o wiele bardziej wolalałbym spróbować połączenia truskawki z limonką w wariancie Handscooped, gdzie mleczna kuwertura też miałaby coś do powiedzenia.

Oto Paramillo de Santa Rosa - szczyt, który jeszcze kilkadziesiąt lat temu również pokryty był lodowcem.

Orły towarzyszyły nam niemal na każdym kroku. Piękne doświadczenie.

Po powrocie do Potosi wypoczywaliśmy. Uszykowaliśmy wszystko na nocne wyjście w trasę. Po osiemnastej wszyscy wspólnie zjedliśmy kolację przygotowaną przez przemiłych, gościnnych gospodarzy. Dość wcześnie udaliśmy się spać - czekała nas pobudka o drugiej w nocy.

Skład: surowy cukier trzcinowy, tłuszcz kakaowy, pełne mleko w proszku, miazga kakaowa, syrop cukru inwertowanego, truskawki, koncentrat limonkowy, koncentrat truskawkowy, suszone truskawki, odtłuszczone mleko w proszku, lecytyna sojowa, sól, pełny cukier trzcinowy, proszek cytrynowy (koncentrat soku cytrynowego, skrobia kukurydziana, cukier), wanilia.

Masa kakaowa min. 40%.

Masa netto: 60 g (8 batoników).

Wartość energetyczna w 100 g: 510 kcal.

BTW: 4,6/33/48