Amedei Blanco de Criollo ciemna 70% z Peru

Nim zakończę serię recenzji czekolad Amedei Cru, mam dla Was jeszcze coś specjalnego od toskańskich mistrzów czekolady. Blanco de Criollo to ciemna czekolada o 70% zawartości peruwiańskiego kakao - według producenta jest to criollo, lecz na blogu Gorzka Czekolada zostało to poddane w wątpliwość (idąc za ww. blogiem - prawdopodobnie mamy tu do czynienia z ziarnami Nacional). Na pewno jest to blend różnego rodzaju kakao, które łączy kraj pochodzenia - Peru (ostatnio mnóstwo u mnie peruwiańskich tabliczek!). Sama Cecilia Tessieri odwiedziła peruwiańskie plantacje, by skomponować kupaż nazwany Blanco de Criollo.

Tabliczka ta, podobnie jak Porcelana, wydawana jest rokrocznie w limitowanej ilości 20 000 sztuk. Mój egzemplarz, zakupiony poprzez Sekrety Czekolady, posiada numer 1833 (ręczna numeracja). Blanco de Criollo zostało dwukrotnie wysoko uznane przez Akademię Czekolady: pierwszy raz zdobywając złoto w 2013 roku, zaś drugi raz srebro w 2016 roku. Jest to generalnie jedno z najnowszych dzieł włoskiego Amedei.

Poczułam ulgę, gdy po rozpakowaniu czekolady nie ujrzałam tak sporego białego nalotu, jak w ostatnich Amedei. Tabliczka była dość ciemna, matowa, poważna. Łamała się z głośnym trzaskiem, wydawała się być dość twarda i mało przystępna. Pachniała dziwacznie. Moje pierwsze skojarzenie związane z aromatem to... stara drewniana szafa. Mój Mąż pomyślał za to o spacerze w mroźny dzień - nieoczywista woń lodowatego powietrza. Oba zapachy uderza niewątpliwie w dość mroczne klimaty.

Konsystencja czekolady była dość proszkowa i lekka zarazem, od razu przywołują na myśl nieszczęsne bezy. Nieszczęsne, bowiem to skojarzenie jest już dla mnie tak oczywiste w przypadku Amedei, że aż stało sę irytujące. Nie mniej jednak, owa bezowość była mniej wyczuwalna niż w niedawno próbowanych Cru. Struktura czekolady kojarzyła się nam także z wilgotnym cukrem pudrem oraz drobnym śniegiem. Zresztą, od Blanco de Criollo rzeczywiście wieje chłodem.

W smaku wraz z Mężem odnaleźliśmy kontynuację naszych skojarzeń zapachowych. Dostałam swoje stare drewno, mroczną szafę. Dalej nuta ta przechodziła w skojarzenie ze starym, zleżałym piernikiem, w którym to część korzennych przypraw zdążyła zbladnąć i wywietrzeć. Pojawiła się także kwaskowatość i wyraźny posmak mocno wysuszonych owoców: śliwek, moreli i rodzynek. Odnalazłam również sugestie prażonych migdałów. Mój Mąż cały czas stawiał na lodowe pustkowia oraz kwaskowatość rabarbaru i niedojrzałej gruszki.

Im dalej w las, tym do głosu w większym stopniu wchodzi słodycz. Jest to tępawa słodycz kojarząca mi się coraz bardziej właśnie z Amedei. Na dłuższą metę staje się ona męcząca, więc naprawdę nie będę rzewnie płakać, gdy skończą mi się zapasy czekolad tej marki. Finisz jest przewrotnie słodki, z gorzkawymi akcentami popiołu, rozpuszczalnej kawy i spalonych orzechów (szczególnie włoskich). Po zakończeniu degustacji w ustach na długo pozostał posmak przypalonego chleba razowego posmarowanego masłem.

Blanco de Criollo to ku mojemu zdziwieniu czekolada mroczna, kojarząca się z samotnością i... starością, bardzo poważna. Choć posiada pewną dynamikę, brakuje w niej mocniejszego uderzenia, czegoś bardziej energicznego i pozytywnego. Radzę nie sięgać po nią będąc w kiepskim nastroju - mnie prawdopodobnie jeszcze bardziej by zdołowała, choć mimo wszystko - kakao uparcie atakuje endorfinami, ratując chłodną atmosferę Blanco de Criollo.

Skład: masa kakaowa, cukier trzcinowy, tłuszcz kakaowy, wanilia.

Masa kakaowa min. 70%.

Masa netto: 50 g.