Lindt Sommerlaune Erdbeer Panna Cotta biała truskawkowa i mleczna

 

Schodząc z Przełęczy Glinne na czerwony szlak wiedzieliśmy, że czeka nas parę godzin wędrówki pasmem wzdłuż słowackiej granicy. Zdobywając Studenta, Beskid Korbielowski i Beskid Krzyżowski obserwowaliśmy, jak słońce nieustannie ścigało się ze szronem, wśród kolorowych liści tworząc prawdziwą magię. Wyłaniające się z jednej strony Pilsko, a z drugiej Babia Góra były niesamowicie majestatyczne w tej czarodziejskiej aurze.






Na drugie śniadanie zatrzymaliśmy się przy letnim obozie harcerskim ulokowanym nieopodal zejścia do sezonowego schroniska Victoria K. Trochę szkoda, że nie przeszliśmy jeszcze kawałka drogi, by wypocząć na Przełęczy Głuchaczki. Stamtąd rozpościerał się bowiem wspaniały widok, a ulokowana na Przełęczy studencka baza namiotowa sprzyjała biwakowaniu.

Cały czas rozpierała mnie energia, nogi niesamowicie rwały się do przodu, a w głowie buzowały endorfiny. Podczas całej drogi spotkaliśmy tylko jednego rowerzystę - dla nas wspaniała sytuacja, uwielbiamy pustki i ciszę na szlakach.









W końcu doszliśmy do masywu Mędralowej Zachodniej, skąd już było bardzo blisko na Mędralową. Tym razem nie skierowaliśmy tam swoich kroków (Mędralową zdobyliśmy w czerwcu, opis tej wyprawy znajdziecie w dwóch częściach: tu i tu). Skręciliśmy na zielony szlak wiodący do Przyborowa. Dołem mijał on nagi szczyt Małej Mędralowej (wnioskuję z mapy, że to właśnie ona - bo oczywiście bezpośrednio na szlaku nic nie było oznaczone), co wydało mi się absurdalne, bowiem na ów szczyt i tak czy siak prowadziła droga - po zdobyciu góry łącząca się ponownie ze szlakiem. Bardzo dobrze, że postanowiliśmy zboczyć na tą (chyba) Małą Mędralową...

Dlaczego? Widać było z niej niemalże wszystko, co w tamtym miejscu było do zobaczenia. Mędralowa z Halą Mędralową, Czerniawa Sucha, Lachów Groń, Pasmo Pewelskie, Beskid Mały, najważniejsze szczyty Beskidu Śląskiego, Pilsko, Romanka, Rysianka i jeszcze większa ekipa znanych i jeszcze nieznanych nam gór. Ukochany ustawił nam ławeczkę ze zwalonego pnia. Przysiedliśmy na niej celem napawania się tymi cudownymi jesiennymi widokami. Wyjęliśmy termos z kawą - to było idealne miejsce na czekoladę!

 
 



  Wyjęłam z plecaka drugi wariant z niemieckiej wakacyjnej limitki Lindta - Sommerlaune. Po niesmacznej Limette-Buttermilch zjedzonej na Pilsku, sięganie przy tak pięknych widokach po kolejnego Lindta w tej edycji było dość ryzykowne. Czy znowu poczuję dysonans między tym, co czuję w ustach, a tym co widzę? Raz kozie śmierć.

Tak jak w przypadku limonkowej poprzedniczki, warstwa białej czekolady była najgrubsza. Cieńszą warstwę w Erdbeer Panna Cotta stanowiła dla odmiany znana i lubiana mleczna lindtowska czekolada. Biała czekolada umieszczona u góry nie jest typowa - została wzbogacona w śmietankę w proszku. Ponadto wypełniono ją drobinkami suszonych truskawek, przez co dostała sympatycznych piegów i nabrała zdrowego rumieńca.

Już sam zapach tabliczki sugerował, że będzie lepiej, niż w poprzedniczce. Nutki typowej mlecznej czekolady Lindta przeplatały się z przyjemną śmietankowością oraz ze świeżością truskawek. Po pierwszym kęsie czekolada nie była tak twarda, jak ta próbowania dzień wcześniej. Dobrze rozpuszczała się w ustach, niosąc ze sobą: świeżość, miły miks sporej słodyczy i owocowej kwaśności, śmietankowość.

Drobne kawałki suszonych truskawek zostały dość licznie zatopione w białej masie. Nie były gumowate ani zbyt twarde. Jestem gotowa stwierdzić, że utrzymywały idealną miękkość - świetnie zgrywającą się z aksamitną (choć nie błogo niebiańską) śmietankową czekoladą. Smakowały w naturalny sposób truskawkowo, bez żadnego przecukrzenia czy przearomatyzowania. Warstwa mlecznej czekolady przypominała, że miazga kakaowa również jest tu obecna, przez co słodko-śmietankowo-kwaskowaty smak górnej części tabliczki został umiejętnie przełamywany lindtowską klasyką.

 Całe szczęście, tym razem nie poczułam dysonansu. Oczywiście, w tej czekoladzie nie było żadnej wykwintności czy też nieprzebranego bogactwa, lecz siedząc na spróchniałym pniaku i obserwując te niesamowite widoki rozpierała mnie taaaaka witalna energia, że nie potrzebowałam niczego lepszego, niż beztrosko smaczna zwyczajna słodycz. Erdbeer Panna Cotta spisała się w tej roli znakomicie i jeżeli tylko nie jesteście uprzedzeni do truskawek w słodyczach, mogę Wam ze spokojem polecić ta tabliczkę na właśnie taki beztroski, radosny dzień. Nie za wiele trzeba się nad nią zastanawiać, a niesie ze sobą miły prosty smak bez udziwnień i denerwujących niedociągnięć.

Skład: cukier, tłuszcz kakaowy, pełne mleko w proszku, miazga kakaowa, odtłuszczone mleko w proszku, truskawki 2%, śmietanka w proszku 2%, syrop glukozowy, koncentrat soku z cytryny, lecytyna sojowa, naturalne aromaty, ekstrakt z wanilii.

Masa kakaowa w czekoladzie mlecznej min. 30%.

Masa netto: 100 g.

Wartość energetyczna w 100 g: 540 kcal.

BTW: 7,3/32/55