Morin Peru Puira ciemna 70%

Świat peruwiańskiego kakao odkrywamy wraz z francuską czekoladziarnią Morin w przemyślanej kolejności. Kierujemy się od szczegółu do ogółu. Pierwsza recenzja morinowskiej tabliczki z Peru była czymś jeszcze bardziej konkretnym, niż single-origin - Peru Pablino to czekolada plantacyjna. Przy okazji jej recenzji poczytać mogliście również zajawki na temat pozostałych peruwiańskich propozycji od Morin, które miałam okazję wypróbować na poznańskiej styczniowej degustacji w Pintej Klepce. Śmieję się, gdy czytam moje dawne ubolewania nad tym, że nie zakupiłam tych dwóch kolejnych tabliczek. Oczywiście jakiś czas później przyjechały do mnie w paczce, by zająć honorowe miejsce w Magicznej Szufladzie. Dlatego też, prócz wspomnianej wyżej zajawki, możecie zapoznać się ze szczegółową recenzją innej peruwiańskiej tabliczki z Morin - mowa o Peru Chanchamayo. Chanchamayo to kooperatywa producentów kakao, do której należy także plantacja Pablino. Dziś chcę Wam przedstawić czekoladę, która została wykonana z bardziej ogólnego zbioru ziaren kakao. Ponadto, jest w niej więcej masy kakaowej niż w poprzedniczkach - z pułapu 63% wskakujemy na 70%. Kłania się przed Wami Peru Puira, esencja północnego regionu Peru.

Przypomnę, jak organizatorzy degustacji w Pintej Klepce opisali peruwiańską panienkę będącą przedmiotem dzisiejszych rozważań: "W tej czekoladzie z północnego Peru dominuje aromat suszonych, czerwonych owoców. Pojawia się jarzębina, śliwka, borówka, jadalne kasztany skontrastowane z delikatnym aromatem pleśni. Wyjątkowo kremowa, intensywnie słodka i kwaśna jednocześnie, w finiszu delikatnie cierpka." Jednym zdaniem - powinno się tutaj wiele dziać. Rzeczywiście, tak się dzieje. Moje notatki pochodzące jeszcze ze styczniowej degustacji mówią same za siebie. W dzisiejszym wpisie nie będę się jednak do nich bezpośrednio odwoływać. W końcu tym razem miałam okazję rozkoszować się wraz z Ukochanym całą tabliczką w domowym zaciszu, a nie jedynie kilkoma kawałkami podczas degustacji w lokalu - przeplatanych wieloma innymi równie charakterystycznymi czekoladami.

W zapachu Peru Puira na pierwszy plan wysuwają się nuty kwaśne. Po chwili jesteśmy w stanie dokładniej opisać ową kwaśność. Nie są to bowiem wulgarne siarkowe wyziewy, lecz orzeźwienie kwaśnych i uwodnionych dzikich owoców. Woń tej czekolady ma w sobie prócz kwaskowatości wiele powietrza i wodnistości.

Wrażenia zapachowe sprawiają, iż odbieramy Peru Puira jako czekoladę mieszczącą w sobie wiele przestrzeni. Doznanie to jest potęgowane przez percepcję dotykiem. Czekolada łamie się z delikatnym trzaskiem, wydaje się być dość miękka i krucha, a przy tym wilgotna - co jest wyjątkowe na tle pozostałych Morinów. Budzi skojarzenie z wyciągniętą prosto w wody kostką mydła.

W smaku, tak jak w zapachu - najpierw odczuwamy wyraźny kwaśny akcent. Jest on bardzo specyficzny, ponieważ kojarzy się z amoniakiem. Prócz amoniakalnej kwaśności do głosu dochodzą nuty pleśniowe. Po wzięciu kęsa czekolady do ust i ponownym powąchaniu pozostałej części tabliczki - w aromacie jednoznacznie identyfikujemy kolejną nutę, a mianowicie delikatny pleśniowy ser.

W dalszej kolejności do głosu dochodzą owoce. Mamy do czynienia z soczystym miąższem leśnych owoców - tyle samo surowo kwaśnych, ile subtelnie słodkich. Jest to prawdziwa dzikość okazów mało dorodnych, rosnących blisko ściółki - w miejscach, gdzie znaczne zacienienie, zbutwiałe liście i wilgoć gleby łączą się z nasłonecznieniem oraz wonią wysuszonego igliwia. To małe górskie borówki brusznice. Myślę, że jarzębina również jest tutaj dobrym porównaniem, choć przecież jej owoce rosną wyżej - ale może stąd też właśnie tak wiele powietrznej przestrzeni odnajduję w tej czekoladzie. Następnie kwaśność odchodzi w dal, pozostając jedynie na końcu języka.

Brnąc dalej w Peru Puira, wchodzimy w świat cierpkości. Co ważne - jest to cierpkość, a nie gorycz! Wyczuwamy wyrazisty posmak mocnej czarnej herbaty, pozostawiającej osad na podniebieniu. Być może jest to earl grey, gdyż jestem skłonna posądzić tą czekoladę o bergamotkowe zacięcie. Z owej bergamotki bardzo płynnie przechodzimy w mieszankę mocnych ziół: pokrzywa, skrzyp, dzika mięta. Są one na tyle ostre, że mają nieco z ziołowej nalewki. Na finiszu charakterystyczna cierpkość świerzbi w język niczym alkohol i taniny w wytrawnym czerwonym winie. Tutaj pojawia się również skojarzenie z naszymi polskimi, drobnymi ciemnymi winogronami.

Peru Puira to czekolada z niecodzienną, nietypową osobowością. Nie ma w niej praktycznie wcale suchości, nie jest też ekstremalna - nawet pomimo tak kontrowersyjnych nut smakowych, jakie w niej odnalazłam. Dominują w niej kwaśność i cierpkość wraz z dziwną niedojrzałą słodyczą - nie ma tu typowej kakaowej goryczki. Zalepia w niewielkim stopniu i to w sposób zwarto-kleisty, a nie mazisty. Mimo wszystko odczuwam ją jak czekoladę łagodną, nieco mydlaną (ale głównie w konsystencji), w której bogactwo oraz różnorodność aromatów balansują na granicy przeciążenia i przesady. Jakże wyjątkowa musi ona być, skoro pomimo pleśni, alkoholu, amoniaku i tanin - nadal jestem w stanie nazywać ją łagodną. Dziękuję Peru Puira za piękne czekoladowe doznania, o dziwo tak bardzo odmienne od tego, co reprezentowały sobą Peru Pablino i Peru Chanchamayo.

Skład: miazga kakaowa, cukier, tłuszcz kakaowy, lecytyna.

Masa kakaowa min. 70%.

Masa netto: 100 g.