Heidi Summer Delight Citrus Sorbet mleczna nadziewana mlecznym kremem z pomarańczą i cytryną

Oto pierwsza część historii o tym, jak niegdyś lubiana przeze mnie popularna marka straciła w moich oczach. Rumuńska Heidi - na początku mojej czekoladowej historii stawiałam ją niemal na równi z Lindtem, którego do dziś darzę sporym sentymentem. Pierwszą wypróbowaną tabliczką Heidi była Orange & Seeds, która ponad cztery lata temu bardzo mi smakowała. Potem przyszedł czas na klasyczne Heidi z dodatkami: Almonds & Cherry, Milk & Hazelnuts, Milk & Almonds, White & Hazelnuts, Florentine. Były one dla mnie całkiem poprawne, aczkolwiek nie wiem, jak dzisiaj bym je oceniła. Tabliczki z dodatkami z serii Dark (Pear & Almonds, Black Salt, Mint & Lemon, Orange) nie podbiły mojego serca, lecz w czasie ich konsumpcji podchodziłam do Heidi jeszcze z dużą sympatią.

Absolutnym hitem była dla mnie kolekcja SummerVenture. Przez trzy lata z rzędu (2012-2014), Heidi wypuszczała trzy różne czekolady z dodatkami inspirowane podróżami (2012: Carribean, Cote D'Azur, Amazon. 2013: Himalaya, Sicilia, Mexico. 2014: Casablanca, India, Thailand) . Choć skład owocowych cząstek czasem pozostawiał sporo do życzenia, były to czekolady wyraziste i bardzo oryginalne. Z rozrzewnieniem wspominam całą wypróbowaną przeze mnie dziewiątkę, ale najbardziej chyba ujęły mnie, nomen omen, Mexico i Himalaya. W podobnym zamyśle wykonany był również smaczny duet WinterVenture (Apple & Cinnamon oraz Orange & Cinnamon).

Zeszłej zimy Heidi postanowiła po raz pierwszy wydać czekolady nadziewane. W trio Winter Delight najbardziej smakowała mi Creme Brulee. Tiramisu była już pełna podejrzanych posmaków, zaś Walnut Brownie okazała się być całkiem niezjadliwa. Wiosną 2015 roku z niecierpliwością czekałam na kolejną podróżniczą niespodziankę od Heidi, a tymczasem postawiła ona ponownie na nadziewańce w trio Summer Delight. Zrażona niezbyt udaną Winter Delight, postanowiłam nie kupować żadnej z proponowanych tabliczek. Na przeciw wyszła mi Olga z livingonmyown.pl, która zostawiła dla mnie część swoich Citrus Sorbet i Iced Coffee. Stracciatelli nie było mi dane wypróbować, ale wcale tego nie żałuję. Możecie o niej poczytać u Olgi.

Olga podzieliła się ze mną dwoma kostkami Citrus Sorbet, co okazało się porcją zupełnie wystarczającą dla mojego Męża i dla mnie. Swoją recenzję opublikowała wczoraj i dobrze jest czytać, że degustacja sprawiła jej więcej radości niż nam. My po kostce na łebka wcale nie mieliśmy ochoty na więcej i tylko przekonaliśmy się o słuszności niezakupienia swoich tabliczek. Dlaczego tak było?

Citrus Sorbet to mleczna czekolada nadziewana kremem opartym na tłuszczu palmowym, nad czym bardzo ubolewam. W owym kremie zatopiono cząstki cytrynowe i pomarańczowe, które zgodnie z zwyczajem Heidi posiadają w składzie jeszcze inne cuda niż cytryny i pomarańcze. To jednak jestem w stanie wybaczyć, bowiem w SummerVenture nigdy mi to specjalnie nie przeszkadzało w cieszeniu się czekoladą. Jestem skłonna stwierdzić, że nawet Lindtowi zdarza się bardziej zgrzeszyć jeśli chodzi o skład "owocowych cząstek" w swojej serii Excellence.

Jasna i miękka mleczna czekolada skrywa w sobie białe nadzienie z lekkimi przebłyskami pomarańczowych drobinek. Jej zapach nie okazał się dla nas zbyt przystępny. Aromat samej czekolady nie był zbyt silny i ginął pod naporem cytrusowego szamponu lub płynu do mycia naczyń. Była to taka pseudoodświeżająca woń.

Wgryzienie się kostkę przenosi nas w tak trafnie opisany przez Olgę świat plastelinowo-margarynowych doznań. Sama czekolada wydaje się być tłusto-oślizgła i jest dość znacznie słodka. Kryjący się pod nią krem tylko nasila te niezbyt miłe wrażenia. Pomimo słodyczy wydaje się być sztuczny i mdły, zaś przełknięty kęs pozostawia po sobie mydlany posmak. Zanurzone w nijakim pseudomlecznym kremie chrupkie owocowe cząstki próbują urozmaicać ten monotonny teatrzyk, lecz robią to bardzo nieumiejętnie. Zbyt mało owoców w owocach doprowadziło do tego, że choć wprawdzie przypominają one nieco kwaśne żelki pod względem posmaku (a może raczej galaretki maczane w cukrze), to jednak są one zaskakująco mdłe i nie niosą ze sobą oczekiwanego efektu orzeźwienia.

Gdzie jest Heidi, którą zawsze z chęcią wybierałam spośród łatwo dostępnych czekolad? Po zjedzeniu swojej kostki czułam się naprawdę zawiedziona. Moje obawy co do obecnej jakości produktów Heidi były jeszcze większe gdy spostrzegłam, że Olga zostawiła mi o wiele więcej Iced Coffee. Ledwo ją napoczęła, a to nie wróżyło dobrze. Na moją recenzję Iced Coffee musicie jednak jeszcze trochę poczekać...

PS Citrus Sorbet został zrecenzowany także przez Czoko. Ona również nie wyniosła przyjemnych wrażeń z obcowania z tym produktem...

Zmieńmy klimat na przyjemniejszy i przenieśmy się do kolejnego magicznego miejsca w Mexico City. Tym razem, pragnę zabrać Was do najpopularniejszej części dzielnicy Xochimilco, która to jest jedną z niewielu pozostałości po pierwotnym wyglądzie terenów stolicy Meksyku. Za czasów azteckich, teren dzisiejszego Mexico City był... jeziorem i to bardzo dużym. A właściwie dziś leży na terenie kilku dawnych jezior. Największe z nich - jezioro Texcoco - otaczało aztecką stolicę Tenochtitlan. Północna część dzielnicy Xochimilco leży w niecce dawnego jeziora Xochimilco. Jest poprzecinana kanałami będącymi pozostałością po nim. Do dziś uprawia się tu ziemię na tradycyjnych poletkach chinampas.

Barwne łodzie trajineras były tu niegdyś używane przede wszystkim w celach handlowych. Dziś stanowią jedną z największych atrakcji Meksyku. Każda z nich nazwana jest żeńskim imieniem. Na romantyczny rejs trajineras po kanałach Xochimilco decydują się nie tylko turyści, ale również miejscowi częstokroć urządzając na ich pokładzie imprezy okolicznościowe. Można sobie tam urządzić prawdziwą ucztę!

Wraz z Guillermo i Denise popłynęliśmy taką łodzią, szkoda tylko, że akurat ten dzień nie był zbyt słoneczny. Wśród wynajmowanych przez chętnych łodzi kursują również trajineras z zespołami mariachi, u których można zamówić sobie piosenkę. Słuchanie ich gry i śpiewu w tak pięknych okolicznościach to niesamowite przeżycie.

Sielankę rejsu chwilowo przerywa jedynie mijanie upiornej Wyspy Lalek. Czy ona jest? A po tą historię odeślę już Was na innego bloga. Tam przy okazji obejrzyjcie również filmiki z mariachi. Muszę przyznać, że rejs kanałami Xochimilco to doskonała okazja na pełną relaksu regenerację pomiędzy górskimi wyprawami. Jest to jednocześnie okazja do bardzo namacalnego obcowania z tradycją i kulturą meksykańską.

Skład: cukier, olej palmowy, pełne mleko w proszku, tłuszcz kakaowy, miazga kakaowa, odtłuszczone mleko w proszku, kawałki czerwonej pomarańczy 1% (czerwona pomarańcza 59,5%, buraki 0,5%, sacharoza), kawałki cytryny 0,7% (cytryna 10%, sacharoza, fruktoza, kwas cytrynowy, naturalne aromaty), lecytyna sojowa, ekstrakt z wanilii, aromat pomarańczowy.

Masa kakaowa min. 30%.

Masa netto: 110 g.

Wartość energetyczna w 100 g: 568 kcal.

BTW: 4,6/34,6/59,4