Zotter Kandierte Preiselbeeren mleczna kasztanowa nadziewana borowikowym ganaszem z kandyzowaną żurawiną, rumem, orzechami włoskimi, octem balsamicznym, soją i rozmarynem

Pojawienie się w ofercie Zottera tabliczki Kandierte Preiselbeeren podziałało na mnie jak lep na muchy. Wprawdzie sama nazwa produktu nie zdradza w pełni, co znajduje się w środku - wszak znaczy tyle co "kandyzowane owoce żurawiny", a one kontrowersyjnym dodatkiem do czekolady absolutnie nie są. Wystarczy jednak rzut oka na opakowanie by wiedzieć, że coś jest na rzeczy. Skład mówi nam wszystko. Oto mleczna kasztanowa czekolada z ukrytym w środku borowikowym ganaszem. BOROWIKOWYM. No, tego jeszcze nie grali - dotąd grzybów w czekoladzie nie próbowałam, a po eksperymentach z innymi dziwactwami od Zottera MUSIAŁAM sięgnąć również po ten wariant. Prócz borowików, w ganaszu znajdziemy również tytułowe kandyzowane owoce żurawiny, a także orzechy włoskie, jabłkowy ocet balsamiczny, rum, olejek rozmarynowy, chili, cynamon, sól i wanilię. Szaleństwo!

Zotter dotąd nie zawodził mnie w swoich nietypowych połączeniach z rybą, krwią i boczkiem, a więc nie miałam powodów do odczuwania obaw. Na dodatek, recenzja Kimiko pokazała mi, że rzeczywiście nie ma się czego bać. Gdzieś tam w głębi odczuwałam jednak pewien lęk przed degustacją tej czekolady, choć rzadko kiedy boję się sięgać po nowe. Moi drodzy, kobieca intuicja to jednak jest wielka moc... OSOBY BARDZIEJ WRAŻLIWE PROSZONE SĄ O ZAPRZESTANIE CZYTANIA RECENZJI.

Gdy przyszedł dzień degustacji, zabrałam Kandierte Preiselbeeren do pokoju ze względnie najlepszym światłem. Rozpakowałam ją i zaczęłam robić zdjęcia. Już na tym etapie coś mi nie pasowało. Sama kasztanowa kuwertura zdawała mi się dziwnie oślizgła, lecz totalnie pozamiatał mój Mąż, który nagle wszedł do pokoju przywiedziony podejrzanym zapachem. "Baśka, dlaczego tutaj śmierdzi g**nem?". Początkowo go wyśmiałam, ale po kilku sekundach zupełnie poluzowałam wyobraźnię nastawioną na bardziej wykwintne aromaty i... przyznałam mu rację.

Z początku myślałam, że to tylko jakiś żart, durne skojarzenie. Po przekrojeniu tabliczki wypełniający ją brązowy ganasz z zatopionymi solidnymi kawałkami żurawin również nie wyglądał zbyt atrakcyjnie, no ale w końcu powinien smakować, a nie wyglądać. Z trwogą wzięłam do ust pierwszy kęs tego podejrzanie wyglądającego i podejrzanie pachnącego tworu i pozwoliłam mu się w nich swobodnie rozpuścić. Kęs nie zdążył jednak całkowicie unicestwić się w mojej buzi. Nim to nastąpiło... wyplułam go.

Kasztanowa kuwertura okazuje się być bardzo słodka, wydaje się słodsza niż w A Piece of Forest. Ma wyraźny ziemniaczany posmak i sama w sobie smakowała mi o wiele mniej niż we wspomnianej wyżej czekoladzie. Mimo wszystko, solo jest jeszcze znośna, za to jedzona wraz z nadzieniem totalnie mnie odrzucała...

Specyficzna słodycz kasztanowej czekolady połączona ze smakiem nadzienia stawała się dla mnie katorgą. W nadzieniu rzeczywiście bardzo mocno odznaczają się borowiki i można je zidentyfikować od pierwszego kontaktu z kubkami smakowymi. Mój Mąż uznał, że to bardzo dobrze doprawiony krem borowikowy i... fakt, rzeczywiście tak jest, ale dla mnie to połączenie stało się nie do przejścia. Mój Ukochany zszokował mnie, bowiem naprawdę dobrze radził sobie z tą degustacją i dzielnie bawił się odkrywaniem smaków. Ja oddałam mu większość swojej części, ponieważ jedzenie Kandierte Preiselbeeren było dla mnie prawdziwą torturą.

Intensywność borowików w połączeniu ze słodką kasztanową czekoladą i lekko nadkwaśniałymi orzechami włoskimi spotęgowanymi przez dodatek jabłkowego octu balsamicznego dawało piorunujący efekt. Żeby jeszcze tego było mało, dodatkowej słodyczy i kwaskowatości nadawały spore kawałki kandyzowanej żurawiny zatopione w mazistym nadzieniu. Swoista "galaretkowatość" żurawin plus mazistość ganaszu jeszcze bardziej obrzydzały mi degustację. Totalnym gwoździem do trumny okazały się być dla mnie jeszcze dwa dodatki: olejek rozmarynowy oraz rum. Olejek rozmarynowy nadawał kompozycji lekowego posmaku, zaś rum... W połączeniu z pozostałymi smakami tworzył w mojej buzi efekt, jakbym zwymiotowała na kacu po wypiciu ogromnej ilości jakiejś podłej wódy.

Do teraz, gdy tylko przypomnę sobie smak tej czekolady robi mi się niedobrze. W życiu nie pomyślałabym, że jakiegokolwiek Zottera odbiorę w tak zły sposób - a naprawdę nie są mi straszne przeróżne smakowe eksperymenty. Jak wspomniałam wyżej, mój Mąż mający na co dzień większą blokadę wobec nowych smaków potraw, świetnie bawił się podczas degustacji i bez problemów zjadł większość tabliczki, nie mogąc się nadziwić tą szaloną kompozycją. Ja też się nadziwić nie mogłam, ale miałam spore wątpliwości, czy Zotter nie przebrał miarki. Czy dobór składników, przypraw, gry konsystencji - był wykonany z premedytacją?! Wybaczcie, ale przez cały czas kontaktu wszelkich moich zmysłów z tą czekoladą miałam ewidentne skojarzenia z ludzkimi odchodami. Z małym akcentem wymiocin. Moja akceptacja wariackich pomysłów na czekoladę napotkała w tym momencie na nieprzekraczalną granicę. Wolałabym zjeść naraz 300 g nadziewanej Milki zamiast wracać do tej czekolady... Ciężko mi uwierzyć w to, co piszę, bo za nic się nie spodziewałam takiego przebiegu degustacji - już dawno nie jadłam czegoś tak odrzucającego.

PS Jeśli mimo wszystko czujecie się skuszeni - odsyłam z pytaniami o tą tabliczkę do biokredens.pl.

Skład: surowy cukier trzcinowy, pełne mleko w proszku, borowiki, pełne mleko, miazga kakaowa, cukier puder, syrop glukozowy z cukru inwertowanego, kasztany w proszku, borowiki w proszku, rum, orzechy włoskie, odtłuszczone mleko w proszku, masło, jabłkowy ocet balsamiczny, proszek sojowy (soja, maltodekstryna, syrop kukurydziany), lecytyna sojowa, sól, wanilia, olejek rozmarynowy, cynamon, chili Bird's eye, anyż.

Masa kakaowa min. 40%.

Masa netto: 70 g.

Wartość energetyczna w 100 g: 490 kcal.

BTW: 6,4/31/44