Ritter Sport Olympia mleczna nadziewana kremem jogurtowo-miodowym z orzechami laskowymi

Olympia jest jedną z trzech czekolad od Ritter Sport, jakie zakupiłam ostatnimi czasy celem dania szansy tej popularnej marce po bezwzględnej porażce, jaką była dla mnie zimowa limitka Kaffee + Nuss. Pierwszą szansą na odbudowanie reputacji była wiosenna edycja Haselnuss-Cookies, zjedzona podczas wielkanocnego wyjazdu w góry. Nie spełniła moich oczekiwań ani odrobinę. Ostatnie doświadczenia z Ritter Sport można by przyrównać do lizania zimnej kostki margaryny - wątpliwa przyjemność. Nic dziwnego, że otwierając Olympię byłam pełna obaw. 

Pierwszy dzień majówkowej wyprawy przez Beskid Mały. Już sporo kilometrów w nogach, ale ja nalegam na wydłużenie trasy. Mam taką manię, że nie mogę znieść, gdy zapowiadający się ciekawie fragment jakiegoś szlaku ma zostać przez nas opuszczony. Po krótkim postoju na zjedzenie tej czekolady i wypicie kawy, mój Ukochany dał się przekonać, niby przez przypadek tudzież mój podstęp ;). W każdym razie, jest to miły akcent dzięki któremu Olympia będzie nieco milej wspominana. Choć w sumie... dwa wyżej podlinkowane Rittery również były jedzone w górskich okolicznościach, a absolutnie nie podwyższało to ich oceny. Może po prostu Olympia wypadła lepiej?

Olympia to wariant smakowy Rittera, na który czaiłam się już od paru lat. W czasach, gdy jadłam tylko łatwo dostępne w pierwszym lepszym sklepie czekolady, gdy jeszcze nie wiedziałam, co to znaczy prawdziwa jakość - ten smak bardzo mnie kusił. Tym bardziej, że miałam problem z dorwaniem tej tabliczki stacjonarnie. Gdy w końcu zobaczyłam ją na sklepowej półce, leżącą obok Haselnuss-Cookies - odezwały się we mnie dawne pragnienia. Postanowiłam sprawdzić Olympię.

Nadzienie w mlecznej Olympii ma nawiązywać do naturalnego słodzonego jogurtu, z dodatkiem miodu i orzechów laskowych. Ot, taki deserek. Po otwarciu typowego dla Ritter Sport opakowania, mogliśmy poczuć mało górnolotny aromat słabej mlecznej czekolady - spod którego jednak przedzierały się ciekawsze nuty palone, jogurtowe i orzechowe. Nie urzekały one wprawdzie żadną wykwintnością, ale stanowiły ulgę w porównaniu do tego, co serwowała nam w kwestii zapachowej sama przeciętna czekolada.

Niestety warstwa czekolady jest w Olympii tym elementem, o którym chciałam jak najszybciej zapomnieć. Plastikowa, słodka, mało aksamitna, wręcz nieco ordynarna. Ni to mleczna, ni to kakaowa - nijaka. Kiedyś o wiele lepiej kojarzyłam mleczną czekoladę od Ritter Sport, ale w między czasie zjadłam już tyle przepysznych mlecznych czekolad, że w tym momencie Ritter znajduje się dla mnie gdzieś daleko w tyle - praktycznie na równi z całym zestawem ogólnodostępnych tańszych tabliczek. 

Nadzienie za to dość pozytywnie mnie zaskoczyło. Jego konsystencja jest mniej zbita, niż w przypadku Kaffee+Nuss oraz Haselnuss-Cookies, nawet odrobinkę porowata - co zresztą można dostrzec na powyższym zdjęciu. Konsumpcji nadzienia nie towarzyszy denerwujące odczucie obcowania ze schłodzoną margaryną, co już samo w sobie stanowiło dla mnie dużą ulgę. Pomimo wysokiego udziału tłuszczu palmowego w składzie, jogurt w proszku robi swoje. Wnętrze tej czekolady ma bowiem bardziej jogurtowy, lżejszy charakter w swej strukturze.

W tej jogurtowej bieli zanurzone zostały cukrowe oraz miodowe drobinki, w beżowo-żółtawych odcieniach. To one, wraz z drobno pokruszonymi orzechami laskowymi sprawiają, że patrząc na warstwę nadzienia mamy wrażenie, że jest to jogurt w dodatkiem ziaren zbóż. Tak przedstawia się kwestia wizualna nadzienia, jak jest ze smakiem?

 Przede wszystkim, jest bardzo, ale to baaaaarrrdzo słodko. Po kilku kostkach tej czekolady cukier we krwi podskoczył mi hen hen wysoko. Chyba już dawno nie jadłam czegoś aż tak słodkiego. Gdybym jadła Olympię w innej sytuacji niż na górskim szlaku, pewnie odebrałabym to jako bezwzględną wadę. Tutaj jednak całkiem mi to pasowało, o dziwo. Odświeżająca jogurtowość nadzienia ostro przełamana całą inwazją cukrowo-miodowych cząstek, nienachalnie strzelających pod zębami - była doświadczeniem mimo wszystko niecodziennym i potwornie ładującym energią. Do tego orzechowe drobinki, pojawiające się raz po raz wraz ze swym miłym posmakiem - i oto mamy całkiem udane, choć naprawdę skrajnie słodkie nadzienie. Zresztą nie ma się do dziwić - w składzie stoją: cukier, dekstroza, laktoza, miód, maltodekstryna. Zacukrzenie na maksa.

Nie odważyłabym się sięgnąć po Olympię jeszcze raz, ale nie taki diabeł straszny, jak go malują. W porównaniu do tego, jak paskudnego wyrobu się spodziewałam - Ritter wypadł całkiem nieźle (wyłączając kiepską mleczną czekoladę). Zjedzony później tego samego dnia Almond Nougat od Zottera był również zaskoczeniem, ale tym w drugą stronę... Niezbadane są wyroki mojego gustu.

Skład: cukier, tłuszcz palmowy, tłuszcz kakaowy, jogurt z odtłuszczonego mleka w proszku 8%, orzechy laskowe, dekstroza 7,7%, miazga kakaowa, pełne mleko w proszku, laktoza, miód 3%, odtłuszczone mleko w proszku, maltodekstryna, tłuszcz mleczny, lecytyna sojowa, kwas alginowy, naturalny aromat.

Masa netto: 100 g.

Wartość energetyczna w 100 g: 567 kcal.

BTW: 7,6/37/50