Michel Cluizel Vila Gracinda ciemna 67%

Dziś przed Wami czwarta, ostatnia już czekolada od Michel Cluziel, która znalazła się w kolekcji neapolitanek od Sekretów Czekolady. Vila Gracinda to plantacja kakao położona na Wyspie Świętego Tomasza. Oczy mi się zaświeciły na myśl o czekoladzie z Sao Tome, gdyż od razu na myśl przyszła mi zaskakująco mleczno-nugatowa tabliczka od Morin. Wprawdzie była to czekolada z odmiennej plantacji (Uba Budo), ale jednak region świata ten sam... Czy odnajdę podobne nuty smakowe w maleństwie z innej francuskiej czekoladziarni?

W zapachu Vila Gracinda odnajdziemy sporo karmelowej paloności podszytej głębokim aromatem suchego kwiecia, przeplatającym się z wilgocią leśnej ściółki. Woń zapowiada nam dużo delikatnej słodyczy w kwestii smaku. Tu na pewno będzie sporo się działo...

Neapolitanka przełamuje się w sposób chrupiący i właśnie tak chrupko ugina się pod naporem zębów. Rozpuszczając się na języku dostarcza nieprawdopodobnych wrażeń związanych z zapadaniem się w głęboką, oleiście lepiącą strukturę. Najpierw, ku naszemu zdziwieniu, przychodzi do nas kwaśność - bodaj najwyższa z wszystkich czterech neapolitanek, ale nadal przyjemna i zbalansowana. Przy pierwszym spotkaniu kojarzy się ona w sposób orzechowo-zbożowy, prędko przechodząc w tym samym temacie w stronę słodyczy. To trochę jak orzechy laskowe uprażone na maśle, lekko skarmelizowane. Kwaśność próbuje przez chwilkę uderzyć w stronę cytrusów, ale zaraz detronizuje ją słodycz, która narasta aż do naprawdę sporego poziomu. Owa kwaśność nie daje za wygraną - przepycha się ze słodyczą i tworzy iluzję tłustości gęstego jogurtu, lejącego się kremu czekoladowo-orzechowego z dodatkiem prawdziwej wanilii. Na gorycz nie ma miejsca w tym wyścigu. Ba, owe oleisto-maślane skojarzenia towarzyszące wyścigowi smaków prowadzą nas do wyobrażenia o bardzo dobrej jakości suszonej wołowinie - jędrnej i soczystej.

To było smaczne, przystępne, ciekawe doświadczeniem, z pewnym nietypowym elementem. Zaskoczyła mnie stosunkowa mnogość opinii na temat Vila Gracinda, jaką odnalazłam w sieci (tu, tu i tu), ale szczególnie warta lektury jest recenzja z rewelacyjnie skonstruowanej witryny Chocolate Codex. Z jednej strony, wściekłabym się próbując dopasować każdą czekoladę do jakiegoś z góry ustalonego schematu (a pewnie po prostu jestem jeszcze za mało doświadczona, by się czymś takim posługiwać) - z drugiej, takie klasyfikacje wydają się być diabelsko praktyczne, naukowe wręcz. Koniecznie przestudiujcie zakładkę Your CODEX - mi szczęka opadła.

Póki co kończę pierwszą prezentację Michel Cluizel na moim blogu. Wiem, że jeszcze nieraz będę wracać do tej marki. Koniecznie muszę przetestować Maralumi z Papui Nowej Gwinei (ciemną i mleczną), oraz zasmakować Los Ancones w większym formacie. A Wy jak zapatrujecie się na cudeńka Cluizel?

Skład: ziarna kakao z plantacji Vila Gracinda w Sao Tome, cukier, tłuszcz kakaowy, strąki wanilii burbońskiej.

Masa kakaowa min. 67%.

Masa netto: 5 g.