Zotter Pineapple + Coconut ananasowa z kokosowym dyskiem

Analogicznie jak w poprzednim wpisie - dziś zaprezentuję Wam czekoladę zjedzoną 5 grudnia, zaś wydarzenia opisane pod jej recenzją będą pochodziły z 4 grudnia.

Kolejnym duetem spośród nowości Zottera w kolekcji Mitzi Blue jest Pineapple + Coconut. Tak jak w przypadku Coffee + Caramel, szczególnie urzekła mnie grafika umieszczona na opakowaniu. Poza tym, zestawienie smakowe lepiej pasowałoby do wybrzeża Kolumbii i drinków pinacolada, lecz w końcu i tu - w górskim regionie - miałam okazję spróbować wybornych ananasów. Moja sympatia zarówno do ananasów, jak i do kokosa, dawała szansę Pineapple + Coconut do stania się jednym z ulubieńców wśród najnowszych Mitzi Blue zakupionych przez biokredens.pl. 

 Szczerze ucieszyłam się z zastosowanych tutaj proporcji. Ananasa nigdy za wiele, a choć kokos również jest pyszny, to Zotter nie popisał się chociażby w Labooko Coconut. Przypuszczałam, że i tutaj kompozycja kokosowej czekolady może być podobna - w składzie naszej Mitzi Blue tak jak w wyżej wspomnianej Labooko również znajduje się ryż.

Kompozycja mnie nie zawiodła. Ananasowa czekolada nie poraziła mnie wprawdzie totalną soczystością i w pełni autentyczną słodyczą - ale po spróbowaniu świeżych kolumbijskich ananasów nic innego już nie będzie dla mnie ideałem. Miałam wrażenie, że mleko temperowało nieco tak żywiołowe usposobienie ananasa, ale w końcu inaczej nie dało się zrobić tej czekolady, nie przesadzajmy. Dobry tłuszcz kakaowy, dzięki któremu czekolada lekko rozpuszczała się w ustach, również łagodził ananasowy szał. Mimo to, nadal ananasowy dysk pozostawał rześki, przyjemny, smaczny. Jeśli ananasowa Labooko będzie znów dostępna, na pewno się na nią skuszę.

A co z kokosowym dyskiem? Szczerze? Nieco przepada pośród ananasowego uroku. Jest dość delikatny i w sumie ciężko mi określić, jak bardzo podobny jest do Labooko Coconut. Jedzony wraz z cząstkami ananasowej czekolady nadaje jej dodatkowego uroku, ale solo... Ot, łagodny, kokosowo-mleczny smaczek, o którym ciężko mi cokolwiek więcej powiedzieć. Niestety, tak to już jest z Mitzi Blue... Proporcje w tych czekoladach są nieubłagane i dość często z różnych powodów mi przeszkadzają.

4 grudnia obudziły nas śmiechy mieszkańców pobliskiej miejscowości Santa Isabel, którzy wczoraj przybyli do Termales Canon wraz ze zmierzchem. Od samego rana zażywali odżywczej kąpieli. Prędko do nich dołączyłam, rozkoszując się ponownie ciepłem wody i cudnymi widokami dookoła. Napiłam się też integracyjnie rumu z współtowarzyszami kąpieli ;). Wyszłam z wody dopiero wtedy, gdy Eduardo zawołał na śniadanie.

Tak się złożyło, że wraz z ekipą z Santa Isabel do Termales Canon zawitali chłopacy z lokalnej telewizji. Zastając parę z dalekiej Polski w tak mimo wszystko mało popularnym turystycznie miejscu, postanowili przeprowadzić z nami wywiad :)

Po zwinięciu namiotu wyruszyliśmy w drogę powrotną do La Primavera. Wytracaliśmy stopniowo wysokość mijając skały obrośnięte ogromnymi porostami (cóż za czyste powietrze) oraz podziwiając całe mnóstwo frailejonów. Osobnik widoczny na zdjęciu poniżej miał ze spokojem ponad 5 metrów, czyli liczy sobie na pewno ponad pół tysiąclecia...

 Doszliśmy do rozległej doliny, nazwanej Doliną Przyjemności. Dzisiaj jest to tak naprawdę pastwisko dla chowanych tutaj stad bydła, co w gruncie rzeczy nie powinno mieć miejsca w Los Nevados... Wszędzie tutaj, zamiast krótko przystrzyżonej trawki - powinno rosnąć paramo. Zresztą, później mieliśmy okazję spotkać kolejne niemiłe skutki działalności człowieka na tym terenie. Poczerniałe frailejones, które przeżyły kilka podpaleń...

Po drodze spotkaliśmy również kilka jaskiń Lopeza, które często służą jako schronienie dla turystów przed atakiem na Nevado del Tolima.

Dalej mijaliśmy Laguna El Elcanto, które widzieliśmy w dali podczas podejścia z La Primavera do bazy pod Nevado del Tolima. Chcieliśmy nad jeziorem zjeść sobie na spokojnie lunch, niestety nasze plany pokrzyżował deszcz.

Pod koniec drogi przedzieraliśmy się znów przez paskudne błoto. W końcu dotarliśmy do La Primavera, które było już świątecznie ozdobione. Przyznam, że Kolumbijczycy mają większego świra od Polaków jeśli chodzi o świąteczne dekoracje.

Skład: surowy cukier trzcinowy, tłuszcz kakaowy, suszony ananas 11%, odtłuszczone mleko w proszku, napój ryżowy w proszku (ryż, olej słonecznikowy, sól), wiórki kokosowe 2%, proszek kokosowy 1% (mleko kokosowe, maltodekstryna), lecytyna sojowa, proszek cytrynowy (koncentrat soku cytrynowego, skrobia kukurydziana, cukier), sól, wanilia, lecytyna słonecznikowa.

Masa netto: 65 g.

Wartość energetyczna w 100 g: 570 kcal.

BTW: 2,3/36/59