Valrhona Noir Manjari Orange ciemna 64% z pomarańczą

Jeszcze przed wyjazdem w Beskid Wyspowy, gdy kompletowałam czekolady na naszą wycieczkę - miałam niezły dylemat, po jaką tabliczkę sięgnąć do porannej kawy w dniu powrotu do domu. Zazwyczaj staram się, aby było to coś niezawodnego, co ukoi ból związany z pożegnaniem z górami. Dotychczasowe doświadczenia z Valrhoną pozwalały mi przypuszczać, że kolejne tabliczki tej marki jakie posiadam w zapasach świetnie spiszą się w tej roli. Na lotnisku w Madrycie kupiłam zestaw valrhonowskich czekolad z dodatkami i wypadałoby w końcu go napocząć. Wybór padł na Manjari Orange 64%, czyli ciemną czekoladę z madagaskarskiego kakao (fuzja Criollo i Trinitario) z dodatkiem pomarańczowych cząstek. Była już ona opisywana wcześniej przez Kimiko, i mimo, iż jej recenzja (a także przestudiowanie składu owocowych cząstek) napawała mnie wątpliwościami - moja decyzja była właśnie taka.

Wobec składu surowcowego samej czekolady nie można mieć żadnych zarzutów. Gorzej jest z cząstkami pomarańczowymi, stanowiącymi 12% produktu. Puree z pomarańczy stanowi jedynie 35% owych cząstek. Reszta składu to przede wszystkim cukier, a dalej jabłka, włókno ananasowe, alginian sodu, fosforan disodowy, kwas cytrynowy oraz naturalny aromat pomarańczowy. Światowej klasy marka i taki skład? Wstyd! Należałoby tu wymagać w pełni naturalnych pomarańczowych suszków, a nie takich kombinacji, momentalnie kojarzących mi się z udziwnianiem owocowych cząstek w tabliczkach Lindt Excellence. A przecież Valrhona to nie Lindt...

Jak na złość, w dniu wyjazdu pogoda w Mszanie Dolnej była przepiękna. Niebo niemal bezchmurne, promienie słońca rozświetające pokój - nic, tylko ruszać na szlak. Niestety nie tym razem. Teraz czekała na nas kawa, Valrhona i długa droga do domu. Tabliczka prezentowała się pięknie - pomimo niepraktyczności nieregularnego podziału na kostki, wygląda to nie najgorzej. Czekolada charakteryzowała się ciepłym brązem o czerwonawym zabarwieniu - charakterystycznym dla madagaskarskiego kakao. Z każdej strony tafli przebłyskiwały wtopione w nią jasne, nieregularnego kształtu pomarańczowe cząstki. Całkiem urodziwa panienka.

Obawiałam się, jaki zapach przyniosą ze sobą sztucznawe pomarańczowe cząstki. Czekolada pachniała jednak zaskakująco naturalnie - niczym świeżo obrana, soczysta pomarańcza. Czułam, że ów zapach wynika nie tylko z dodatku pomarańczy, ale również z bogactwa samego kakao. Było to bardzo wyraźne odczucie. Ponadto, w aromacie przebijały się również dorodne czarne porzeczki i nieco gładziutkiego karmelu. Woń sprawiała wrażenie, jakbyśmy mieli do czynienia z bardzo gęstą i gładką czekoladową masą.

Jeśli chodzi o smak, zajmijmy się najpierw samymi cząstkami pomarańczowymi. Są lekko galaretkowate, mięciutkie, soczyste - chcąc nie chcąc, wzbudzają skojarzenia ze Studentską. Pomimo składu, cząstki zdają się smakować autentycznie pomarańczowo - nie jak olejek, lecz niby prawdziwa, soczysta pomarańcza. Sama czekolada przesiąkła ich smakiem, takie było moje pierwsze wrażenie. Im dłużej trwała degustacja i im bardziej starałam się oddzielić cząstki od czekolady - tym mocniej przekonywałam się, że cząstki po prostu podkręcają kwaskowato-słodką pomarańczowość płynącą z samej czekolady.

Czekolada w istocie jest bardzo gładka, delikatna, błogo rozpuszczająca się w ustach. Towarzystwo pomarańczowych cząstek nadaje kompozycji pewnej szorstkości, co do tak aksamitnej czekolady zupełnie mi nie pasowało i naprawdę przeszkadzało. Oddzielona od cząstek czekolada tworzy w ustach subtelny i gęsty film, pełen pomarańczowej energii, a także odrobiny bardzo soczystego, słodkiego grejpfruta (może odmiany sweetie?). Zaraz za boskimi cytrusami podążają wyczuwalne w zapachu pękate czarne porzeczki, wymieszane nieco z czerwonymi siostrami, a także z jeżynami. Coś, co jest bardzo charakterystyczne dla Menakao - tu przybrało mniej dziką, jakby uładzoną postać. Było tu bowiem przede wszystkim błogo-słodko, a dopiero dalej kwaśno - w lekki i naturalny sposób. Dalej ujawnia się gęsty, palony karmel - stanowiący w dużej mierze o wrażeniu gładkości i subtelności przy degustowaniu tej czekolady. Na koniec, wraz z gładziutkim zalepieniem, pojawia się jeszcze raz moc cytrusów - tym razem jako efekt odświeżenia, ewidentnie bijący od kakao.

Muszę w pełni zgodzić się z Kimiko - przez dodatek pomarańczowych cząstek coś umyka nam z samej czekolady. Sama czekolada sprawiałaby mi o wiele więcej przyjemności, otworzyłaby się przede mną z większych bogactwem - dlatego muszę wypróbować Manjari solo! Mimo tego, że dodatek pomarańczowych cząstek nie odznacza się chamsko pod względem smaku, a raczej wpaja się w czekoladę i mimo składu zdaje się być dość autentyczny - szorstkość owych cząstek po prostu irytuje na tle tak gładkiej czekolady. Z chęcią zabrałabym Manjari Orange na szlak, w ciepły słoneczny dzień - niosłaby ze sobą wspaniałe orzeźwienie. W czystej Manjari zapewne magiczne kakao odkryje przede mną więcej swoich tajemnic, dlatego z utęsknieniem czekam na jej degustację.

PS Zgadnijcie co robię w Majówkę... Oczywiście jestem w górach! Relacje ponownie - dopiero w w drugiej połowie miesiąca.

Skład: ziarna kakao, cukier, cząstki pomarańczowe 12% (cukier, puree z pomarańczy 35%, jabłka, włókno ananasowe, alginian sodu, fosforan disodowy, kwas cytrynowy, naturalny aromat pomarańczowy), tłuszcz kakaowy, lecytyna sojowa, ekstrakt z wanilii.

Masa kakaowa min. 64%.

Masa netto: 85 g.