Domori Cioccolato Bianco biała

Jeszcze nie zdążyliście się rozsmakować w relacji z wyjazdu w Beskid Wyspowy, a ja już funduję Wam małą przerwę... Dzisiaj przed Wami czekolada, którą wpałaszowaliśmy do porannej kawy w Wielki Piątek, krótko po przyjeździe do pensjonatu w Mszanie Dolnej. Plecaki były już przygotowane do wyjścia na szlak, trekkingowe ciuchy czekały na założenie - a my postanowiliśmy zatrzymać się na chwilę, zaparzyć kawę i rozkoszować się białą czekoladą wypuszczoną spod skrzydeł niezwykłej włoskiej marki - Domori.

W Magicznej Szufladzie jeszcze sporo Domori czeka na swoją kolej, a i tak marka ta była na moim blogu wychwalana już nie raz. Trudno wyrazić w pełni zachwyt nad kunsztem czekoladnika Gianluca Franzoni (nie mam pojęcia, jak odmienić jego imię i nazwisko). Nigdy jeszcze nie pisałam o białej czekoladzie od Domori, choć posiadałam dwa jej egzemplarze - jedną czystą, a drugą z dodatkiem zielonej herbaty. Oczywiście w pierwszej kolejności sięgnęłam po wersję czystą, którą nabyłam w wymiarze 50 g dzięki Sekretom Czekolady.

Będąc po degustacji nieskazitelnych pod względem składu białych Willie's Cocoa i Original Beans, można by się przyczepić do składu białej Domori (Czepiać się Domori? Jak to w ogóle brzmi!). Na pierwszym miejscu znajduje się cukier trzcinowy, dopiero za nim tłuszcz kakaowy oraz mleko w proszku. Do wyrobu Cioccolato Bianco użyto lecytyny sojowej, czekoladę przyprawiono madagaskarską wanilią. Na opakowaniu zabrakło deklaracji o zawartości tłuszczu kakaowego. Można by na kilka punktów spojrzeć krytycznym okiem, ale wszelka krytyka umyka w momencie spróbowania czekolady...

Barwa Cioccolato Bianco jest czysta i pełna w sposób typowy dla tłuszczu kakaowego - lekko wpadająca w żółć. Unosi się nad nią bardzo delikatny, nietypowy zapach. Wraz z Mężem musieliśmy zastanowić się chwilę, co takiego czujemy - bowiem było to dla nas doznania zupełnie niespodziewane. Biała Domori pachnie niezwykle... świeżo. Poczuliśmy woń dopiero co przeciętej limonki, a także pokrojonej w paski dorodnej cytryny o niezwykle aromatycznej skórce. Tuż za nimi wyczuwalny jest jogurt, w pełni naturalny i czysty (zupełnie inny poziom w kwestii doznań niż w białej jogurtowej Ritter Sport). Dopiero po tym wszystkim, gdzieś w tle, majaczy subtelna wanilia. Cała ta feeria zapachów wróżyła bardzo dobrze.

Dzielenie tabliczki na kostki dało mi do zrozumienia, jakże delikatna jest ta czekolada. Nie była krucha, lecz subtelnie aksamitna - tak, jakby z miłosnym ciepłem i przyzwoleniem otwierała się cała przed nami podczas jej łamania. Kładąc pierwszy kęs na języku przekonałam się, że biała włoska panienka jest jednak nieco zadziorna w byciu uwodzicielką - nie rozpuszcza się w pełni bagienkowato, trzeba dać jej chwilę czasu. Gdy już podda się pieszczotom języka, zamienia się w bardzo gęsty i miękki karmel. Chwilo, trwaj!

Usta zalewa nietypowa, przepyszna karmelowość - coś równie wykwintnego, lecz o kilka tonów łagodniejszego niż w Valrhona Blond Dulcey. Ponadto, owa karmelowość idzie w parze z wieloma dodatkowymi nutami smakowymi. Pojawiają się akcenty, które wyłapaliśmy w sferze zapachu. Mamy tutaj cytrynowość, zakrawającą o naturalny olejek - bardzo wyszukany, bez jakichkolwiek sztucznych i nieczystych zagrań. Tak, jakby ktoś skropił sokiem z cytryny rozgrzaną, wysmarowaną karmelowym masłem skórę. W zasadzie, to zastanawiam się, czy to aby na pewno jest cytryna, a nie czasem limonka, albo jakiś jeszcze inny cytrus. Chyba jednak limonka. Albo coś cytrusowo odrealnionego, erotycznie nacechowanego, wyidealizowanego. Coś, co orzeźwia w niesamowicie elegancki sposób.

Gdy dodamy do tego jeszcze jogurt... Prawdziwy jogurt, tłusty i naturalny, bez żadnych ulepszaczy, kremowy - docieramy do momentu, gdzie nasza Cioccolato Bianco jawi się nam jako ideał wyszukanego odświeżenia, jak perfumy eleganckiej kobiety w zwiewnej sukience w ciepły letni dzień. Albo jak jej naturalny zapach? Z jednej strony ta niezwykła świeżość, a z drugiej - przerozkoszna słodycz gęstego i delikatnego karmelu. To naprawdę niesamowite połączenie, którego nie spodziewałam się po tej białej czekoladzie.

Wanilia rzeczywiście pojawia się gdzieś na końcu, jedynie lekko podkreślając całą grę smaków. Waniliowy akcent sprawia, że do głowy przychodzą jeszcze skojarzenia z odrobinę skarmelizowanym, gładkim twarożkiem. To było zupełnie odmienne doznanie od wcześniej jedzonych białych czekolad, po raz kolejny utwierdzające mnie w przekonaniu, że biała czekolada również potrafi być oryginalnym majstersztykiem. Nie jestem w stanie jej porównać ani do Willie's Cocoa, ani do Original Beans - to zupełnie inne tabliczki, zupełnie inne charaktery i postacie.

Słońce wpadające przez okno podczas naszej degustacji jeszcze bardziej podkręcało orzeźwiające i ciepłe zarazem skojarzenia. Taka właśnie jest Domori Cioccolato Bianco - niesie cytrysowo-jogurtowe orzeźwienie umieszczone na słodko-gładkim karmelowym filmie. Wanilia jest jak pyłek kurzu unoszący się w rozgrzanym powietrzu, nie dający się złapać, umykający, lecz nastrajający. 

Ta czekolada nas po prostu rozanieliła. To był idealne preludium do wyruszenia na szlak (choć równie dobrze po takim przygotowaniu można by było robić inne rzeczy...). Na wielkanocny wyjazd zabrałam ze sobą również białą czekoladę od Zottera, więc dzisiejsza recenzja nie będzie jedynym blogowym spotkaniem z nietypową bielą w tym miesiącu... Czekajcie wytrwale!

Skład: cukier trzcinowy, tłuszcz kakaowy, mleko w proszku, lecytyna sojowa, wanilia.

Masa netto: 50 g.
Wartość energetyczna w 100 g: 602 kcal.

BTW: 6/42/50